w czerczu

Ostatnie niedzielne przedpołudnie. Kościół. Ksiądz, który jest lekko natankowaty, aczkolwiek zupełnie nieszkodliwy i klątwa mu nie groźna. Przy bliższym poznaniu zdecydowanie zyskuje. Ot, taki starszy, czarujący i uprzejmy pan. 

Kiedyś zaspałam na "swoją" mszę i tak się złożyło, że trafiłam na kolejną celebrowaną przez niego. Pamiętam jak się strasznie zirytowałam, gdy grzmiał z mównicy używając natankowej retoryki i składni. Mówił wtedy chyba o szóstym przykazaniu i co drugie zdanie wtrącał wiedz, że coś się dzieje patrząc takim hmm... obłędnym wzrokiem skopiowanym zapewne z ytube'a. Jego target odbiorców w 95% składa się z osób w wieku mooocno zaawansowanym, reszta to takie sieroty z przypadku jak ja, więc akurat wtedy przestroga o stosowaniu tabsów, wpadkowej ciąży pozamałżeńskiej i straszeniu piekłem na nic się zdały.

Tak czy siak - od tamtej pory wyczaiłam mniej więcej jego rozkład kazań i z biegiem czasu stałam się fanką numer jeden. Gość co ma teksty czasami - głowa mała! ;D

ostatnie

Ostatnie studenckie ćwiczenia za mną.
Ostatnia studencka lista obecności.
Ostatnie studenckie wejście na blok.
Ostatnia studencka przerwa na kawę.
Ostatnie studenckie ploty na tarasie widokowym.

Ostatnie słowa prowadzącego skierowane w naszą studencką stronę:

To co? Następnym razem widzimy się już po doktorskiej stronie mocy!

Sześć lat za mną, pełne dwanaście semestrów. Niezliczona ilość godzin nad książkami. Pierwszy fartuch i burgundowe słuchawki (miały być malinowe, ale na polskim rynku wtedy jeszcze nie były dostępne). Mierzenie  temperatury, ciśnienia, zabawa glukometrem, zastrzyki, samodzielne wkłucia, koślawo założone szwy i ten ogromny banan na twarzy po pierwszej udanej intubacji.

kocham Cię Mamo!

Za każdym razem, gdy oglądam ten filmik dostaję gęsiej skórki i przypominają mi się obrazy z dzieciństwa. Poranne (znienawidzone do tej pory) wstawanie, spakowane śniadanie do szkoły, wspólne spędzanie czasu, odprowadzanie na próby, słowa otuchy i nieustanne kibicowanie we wszystkim, co robię. Jak to dobrze, że Ona zawsze jest przy mnie :)

Dzięki Mamo! ♥ 

okay, okay

Dziś będzie krótko, gdyż czuję się lekko zirytowana. A w zasadzie to trochę bardziej niż lekko. Ale do rzeczy.

Proszę Szanownych Państwa uzyskanie 90% na rakowym egzaminie przyjemnie i czule połechtało moje ego oraz kojąco wpłynęło na ambicjonalne podejście do życia, czyli kolokwialnie mówiąc zrobiło mi dobrze. Lecz nie może być w życiu tak słodko i miłe, ponieważ byłoby zwyczajnie zbyt nudno, a ludzie uśmiechaliby się non stop jak świat długi i szeroki.

chore zdrowie

Zdrowie publiczne to było zło i zmora czwartego roku. Jednak tegoroczne zajęcia kontynuacyjne tegoż badziewnego przedmiotu to już totalne zło zła i dno dna. Taki twór 2in1. 

Myśleliśmy (albo przynajmniej ludzie w swej naiwności podobni do mnie), że po zaliczeniu ćwiczeń i uzyskaniu pozytywnej oceny będziemy mieć to z głowy. Lecz okazało się niedawno całkiem, że jesteśmy w taaakim błędzie. No i jutro piszemy test. By żyło się lepiej!  

pięknie jest

Bardzo przyjemny egzamin. Uśmiechnięta i wyluzowana Profesor spacerująca po sali. Fajny test. Mnóstwo czasu. Generalnie mogłam się tyle nie uczyć i wyskoczyć nad jezioro w miniony weekend! Przynajmniej bym się ładnie opaliła! A tak to wiedza zostanie mi w łepetynie i perspektywa bycia bladą jak córka młynarza na zbliżającej się wielkiej rodzinnej imprezie. :P

Ale jak już sobie tak czytałam, układałam w głowie, powtarzałam i wyobrażałam różne rzeczy to wrócił do mnie jak bumerang syndrom studenta trzeciego roku. Mianowicie po kolei diagnozowałam u siebie to, co w danym momencie przerabiałam. Ominęła mnie chyba tylko prostata i jądra ;D Śmiechowo w sumie, gdyż po tylu latach myślałam, że już mi przeszło.

in n out

Wszystko jest ciekawsze od onkologii. Dosłownie wszystko. Jak ktoś jest w podobnym stanie znudzenia co i ja to niech się nie waha, i szybciutko klika w breathing game. Jest to tak samo fascynujące jak co poniektóre podręczniki, liczenie baranów, układanie pasjansa, gapienie się w ścianę czy cokolwiek innego wam przychodzi na myśl. Jedyny haczyk tkwi w tym, że to my sami jesteśmy pacjentem i tak trochę głupio pozwolić sobie na zejście po pięciu minutach grania. ;D

I mój ulubiony komentarz: I gave up and let myself die, otherwise I would have never gotten out of that coma.

kansers

Nauka do onkologii nie sprawia mi ani odrobiny przyjemności. Nawet tyci tyci. Czytam i czasami nie wiem co czytam. I to nie dlatego, że się skupić nie mogę czy coś, tzn. standardowo po pewnym czasie bujam w obłokach i rozmyślam Bóg wie o czym, ale that's not my point w tym momencie. 

sleeping beauty

Śpię. Bo noc jest to śpię. W miarę logiczne, prawda? Dzwoni telefon.

dryń, dryń, dryń

Olewam, bo w końcu nie muszę odbierać w nocy. Poza tym nie był to dzwonek ani mamy, ani taty, ani przyjaciółki, więc nic ważnego nie zwiastował. Fakt, że zasnęłam dość wcześnie, a w zasadzie to padłam ululana przez książkę do onkologii, no ale przecież nie zrobiłam tego specjalnie. :P 

perfect!

Poniedziałek. Jest po 9. Zdołałam wmusić w siebie pół jogurtu naturalnego. Nienawidzę ustnych egzaminów. Ubrałam sukienkę przed kolano, wymalowałam usta, ogarnęłam włosy. Już byłam przy drzwiach wyjściowych, gdy uświadomiłam sobie, że na początku bloku z psychiatrii poinstruowali nas, żeby jednak trzymać się długości minimum do kolan i nie szaleć z makijażem. No to się cofnęłam, usiadłam na 10 sekund by nie zapeszyć, zmieniłam sukienkę na przepisową, zmyłam szminkę i wybiegłam z mieszkania. 

everybody does karaoke!

Dystans do siebie, radość z życia i darmowe paliwo - takie rzeczy tylko w ju-es-eju! Oglądamy! ;D

I komentarz z jednego z serwisów: "Przy naszych cenach paliw, żadna stacja tv nie odważy się na takie coś..."

sajkajatri

Wkuwanko do egzaminu pełną parą. Czytam sobie zeschizowany skrypt trzymając różowy marker w jednej łapce, w drugiej zaś mojitową puszkę blacka. Wprowadzam do pamięci krótkotrwałej słowa klucze i rozwinięcia ingliszowych skrótów. Systematycznie wywalam zwroty, których pod groźbą kary śmierci nie będzie mi wolno wypowiedzieć w obecności profesora - dzięki Bogu za fejsikową siatkę wywiadowczą! I z każdym kolejnym odfajkowanym pytaniem uświadamiam sobie, że paranie się humanistyką to jednak nie moja bajka. Zdecydowanie bardziej wolę konkrety, a takie psychiatryczne lanie wody zwyczajnie mnie męczy i usypia :P 

Ale cóż zrobić - jak trzeba to trzeba. Bo... jeszcze 32 dni i będę wolna! Yay!

im lovin' it

Po prostu kocham swoją uczelnię! A w zasadzie to szaleję na punkcie (nie)zdrowej katedry. Na miesiąc przed końcem studiów wymyślili sobie, że zrobią test zaliczeniowy dla całego roku, mimo że zaliczenie na koniec ćwiczeń już pisaliśmy - z oceną żeby było śmieszniej.

ryli?!

Zajęcia z paczania. Podpieram ścianę i staram się oddychać w miarę regularnie, i spokojnie, i myśleć o czymś przyjemnym, bo doktor akurat wesoło majstruje igłą przy oku starszej pani. Takie tam spuszczanie płynu z przedniej komory by obniżyć ciśnienie śródgałkowe (czytaj: oko wycieka!). 

Wszystko mogę znieść (nawet poćwiartowane zwłoki na zajęciach z sądówki to przy tym pikuś), ale jest mi autentycznie niedobrze, gdy ktoś komuś robi dziwne rzeczy z oczami. Sama mogę sobie dłubać/dotykać/płukać/wyciągać masę rzeczy z oka, ale jak jestem świadkiem tego typu sytuacji u innych, to momentalnie mnie mdli, uderza mnie fala gorącego powietrza znad Sahary i widzę ciemność. W sumie nie wiem dlaczego tak reaguję, lecz tak jest i muszę z tym żyć. Jakoś. 

mądrość ludowa...

... zawsze prawdę ci powie! 

W ramach dzisiejszego święta taka tam kartka z kalendarza. :) Zapisać, zapamiętać i nie grymasić w przyszłości, że się nie wiedziało, i o matko z córką - help mi plis, gdyż ignorantia iuris nocet!* ;D

*nieznajomość prawa szkodzi

fingers crossed

Wszystkim maturzystom życzę powodzenia!

Skopcie tyłki arkuszom i rozwalcie system ;D