młodzi lekarze by tvp

Od około 3 tygodni w telewizji można oglądać najnowsze arcydzieło w założeniu mające na celu przybliżenie wizerunku lekarzy w trakcie specjalizacji, czyli nas. Całość jest wzorowana na produkcji brytyjskiej*, którą oglądałam będąc na studiach wyobrażając sobie, że to ja w przyszłości ;) 

Pierwszy odcinek wprowadzający mnie powalił. Już wtedy wiedziałam, że moje oczekiwania względem tego serialu zderzą się z brutalną rzeczywistością. Nie dość, że to marna podróbka serii BBC, to jeszcze tak bardzo mija się z realnym życiem, że aż samo oglądanie boli!

Owszem, fajnie i przyjemnie podgląda się "elitę" rezydencką, która dostała się do najlepszych ośrodków w kraju, i która może się szkolić pod okiem wysokiej klasy specjalistów. Wybrańcy mają czas na życie prywatne, na sport i rekreację, na odpoczynek, rozwijanie pasji - słowem na wszystko. Ale diabeł tkwi w szczegółach - jak zawsze zresztą.

Moją sympatię na dzień dobry zyskał kardiolog, on jeden z całej szóstki jest najbardziej wiarygodny. Dyżuruje, żeby utrzymać rodzinę i zarobić na mieszkanie. Pracuje na co najmniej dwóch etatach (rezydentura i SOR, bo o reszcie nic nie wiemy), a wieloetatowość i zasuwanie >300h/mc jest niejako wizytówką młodych lekarzy. Martwi się, że przegapi najważniejsze momenty w życiu swoich dzieci, bo będzie w robocie. Do domu wraca zmęczony. I tak od pierwszego do pierwszego. 

Pediatra jest antypatyczna. Ja rozumiem, że zdeklarowane singielki są w stanie wiele poświęcić w myśl ideologii bycia singlem i rzucania się w wir roboty, ale ona jest totalnie przekolorowana. Mnie osobiście odpycha i irytuje. Chodzi poobwieszana biżuterią jak choinka, biega na szpilkach po szpitalnych korytarzach, nie zmienia ciuchów. Ja gdybym miała codziennie występować przez cały dzień na obcasach to raz, że najpewniej doznałabym co najmniej urazu kostki, dwa szefowa by mnie wywaliła i kazała wrócić do różowych crocsów kupionych podczas promocji w lidlu, a trzy musiałabym wymieniać fleki średnio raz w tygodniu. Poza tym moje prywatne ubranie nadawałoby się na śmietnik po jednym zwykłym dyżurze, bo wydzieliny oraz wydaliny pacjentów ciężko wyprać - serio, o ilości przenoszonych bakterii nie wspomnę. Ponadto przechodzenie z pacjentami na ty jest w mojej ocenie nieprofesjonalne. Ja rozumiem ocieplanie wizerunku, specyfikę pracy z dziećmi, no ale bez przesady. 

Chirurg plastyczny nie wzbudza moich emocji. Żadnych. Ginekolog też. Choć prowadzenie za rączkę pacjentki i opiekowanie się tylko nią jest odrobinę przerysowane. Każdy kto był na ginekologii i położnictwie wie jaki zapieprz mają tam rezydenci, i jak wyglądają po dyżurach na porodówkach. A ona taka ładna, świeża, zadbana...

Kardiochirurg zaś rozbroił mnie w momencie, gdy się dowiedziałam, że samodzielnie przeprowadza skomplikowane operacje. Przecięty Kowalski zrozumie to właśnie w ten sposób i pomyśli sobie "wow jaki zdolniacha!". Ja natomiast wiem, że głównie chodzi o haki, szycie, podwiązywanie i takie tam, generalnie o asystę. No chyba, że się mylę i gość faktycznie jest mega wybitny, i przeszczepia serca z zamkniętymi oczami to sorry - szacun ziom. 

Rodzinna natomiast jest wypaczeniem systemu. Ilość pacjentów (cytowali z tego co pamiętam 50-ciu na 4h pracy) jaką przerabia (bo leczeniem tego nie nazwę) jest patologią samą w sobie. Bo co można zrobić z chorym człowiekiem w ciągu 5 minut? Na pewno nie można zbadać i postawić prawidłowego rozpoznania. Też potrafię przyjmować na akord, też potrafię przewalać kodami ICD-10 i walić na lewo, i prawo receptami, pytanie tylko jaki to ma sens? Gdy mam dyżury w POZ to przyjmuje 4-5 osób/h. I nie jest to spowodowane moim lenistwem tylko rzetelnością, i dupochronem. Nie wyobrażam sobie, żeby pielęgniarki rejestrowały mi pacjentów co 5 minut. Bo tego nie da się zrobić bez szkody dla siebie i chorego, a prawnicy oraz święty NFZ czyhają na nasz błąd. A co wyniesie z tego obrazka przywołany przeze mnie Kowalski? Ano to, że skoro w tv pokazują, że można szybciutko kolejeczkę w przychodni rozładować to znaczy, że się da! I że trzeba doktora przyspieszyć, i go nauczyć sprawnej pracy, bo przecież inni tak robią, a temu doktorowi się zwyczajnie nie chce!

Twórcy programu mogliby pokazać chociażby rezydenta z interny, który siedzi w papierach i wyklikuje kolejne pozycje w dokumentacji medycznej, a pacjenta widzi tylko na porannej wizycie. Który siedzi po godzinach za free, bo przecież ktoś musi wklepać dekursusy, pokończyć historie chorób, przeciągnąć zlecenia, wklepać wypis. Który nie ma zejściówek po dyżurach, bo dyrekcja zmusiła go do podpisania kontraktu.

Mogliby też pokazać dyżuranta izby przyjęć, który użera się z pijakami w stadium delirki, z ludźmi, którzy przyleźli z katarkiem i którym się należy wszystko tu i teraz, bo google pisze, że to może być rak, z karetkami zwożącymi wszystko co popadnie, i ze spychologią panującą pomiędzy oddziałami, bo nigdy nigdzie nie ma wolnego łóżka.

Mogliby pokazać przeciętnego rezydenta z małego powiatowego szpitala, który jest tylko po to, żeby zapychać dziury kadrowe i którego zmusza się do dyżurów po miesiącu pracy. Rezydenta, który po robocie w szpitalu goni do POZ-tu dorobić pare groszy, a potem do NPL by zarobić na czynsz, chleb i kursy doszkalające (do tej pory się zastanawiam jak gwiazdy tvp są w stanie samodzielnie się utrzymać za 2200zł w Warszawie - bo tyle dostajemy przeciętnie na rękę).

Twórcy programu mogliby zrobić naprawdę dobry i oddający realia naszej codzienności serial jednak postawili na drugą Leśną Górę, i wyszło co wyszło. Cóż począć - taki mamy klimat. 

*junior doctors - your life in their hands