izba

Po powrocie do mojego ukochanego miasta i wniesieniu wszystkich rzeczy do mieszkania stwierdziliśmy z rodzicami, że spokojnie mogłabym pretendować do nagrody Zbieracza Roku. Jest tego tak masakrycznie dużo, że chyba nie będę w stanie rozpakować wszystkiego i zwyczajnie po porządnej segregacji zniosę część swojego dobytku do piwnicy. Poleży z rok, góra półtora i ponownie ujrzy światło dzienne w momencie wyprowadzki z domu rodzinnego. Innego wyjścia nie widzę. No chyba, że nagle w magiczny sposób powiększy nam się metraż. ;)

Korzystając z bezdeszczowej i słonecznej pogody wybrałam się wczoraj do izby by złożyć komplet dokumentów. Podanie na staż dostarczyłam tam jeszcze w kwietniu, więc musiałam donieść tylko przepustkę od lekarza, dwie fotki i wniosek o wydanie OPWZ. Ubrałam się ładnie, pomalowałam paznokcie na żółto, założyłam szpilki i wyruszyłam w miasto. 

Weszłam do środka i na dzień dobry Pan Pilnujący Wejścia wyjechał mi z tekstem - witam panią doktor! Rozglądnęłam się bacznie dokoła, lecz nikogo innego poza nami nie było, więc błyskotliwie jak na ciemną blondynkę przystało stwierdziłam, że to przywitanie było skierowane do mnie. :P Moje ego zostało próżnie połechtane, ale od czasu do czasu przecież można, prawda?

Pani obsługująca dział stażystów niczym nie przypominała pani z dziekanatu (mimo że moja pani dziekanatowa była w stosunku do mnie nad wyraz uprzejma). Różniło ją wszystko! Począwszy od eleganckiego kostiumu i stonowanego makijażu, a skończywszy na szerokim uśmiechu i pokładach cierpliwości. Skok cywilizacyjny w podejściu oraz traktowaniu ludzi był wyraźnie odczuwalny. ;D 

Zostałam poczęstowana sokiem(!) i ciasteczkiem(!), co w dziekanacie byłoby nie do pomyślenia. W sumie w dziekanacie grzechem ciężkim było przerwanie rytuału picia herbatki i wcinania słodkości w czasie teoretycznych godzin otwarcia. Groziło za to albo negatywne nastawienie do studenta, albo długie czekanie na łaskawe zaproszenie do środka. Heh ;] No ale pomijając wątek żywieniowy całość spotkania przebiegała w miłej oraz życzliwej atmosferze, od czasu do czasu nawet przeplatanej żartami, które padały z ust owej pani.

Zastanawia mnie tylko jedno - czy aby nie jest to taki specjalny wybieg, który ma nas zjednać i pozytywnie nastawić. Bo przecież niedługo każą nam płacić izbowy haracz, co dla naszych portfeli na pewno przyjemne nie będzie.  ^^