Polacy na wakacjach

Jeśli ktoś mi jeszcze raz powie, że Dworzec Zachodni PKS w stolicy jest czysty i ładny to mu zafunduję wizytę u okulisty, i jeśli zajdzie taka konieczność również ewaluację zdolności do podejmowania w miarę obiektywnych decyzji. Takiego syfu dawno nie widziałam. 

Ledwo postawiłam na nim nogę, a od razu natknęłam się na pana z wytatuowanymi kreskami na oczach, który zaprosił mnie do degustacji wysokoprocentowych alkoholi nieopatrzonych banderolą. Bukiet smaku miał być jedyny i niepowtarzalny. Szał na dzielni. Nie skusiłam się. Stchórzyłam i wolałam nie ryzykować wzrokiem, bo i tak ślepa jestem :P 

Usiadłam sobie grzecznie na krzesełku w poczekalni, ponieważ miałam jeszcze godzinę w zapasie. Wyciągnęłam kanapkę made by mama i ze smakiem rozpoczęłam konsumpcję. Nie minęło jednak pięć minut, gdy na hali pojawił się gostek nagabujący do podróży na Ukrainę jego prywatnym środkiem transportu. Uwaga uwaga - za jedyne szto zloty. Gratisowe miało być przewiezienie czegokolwiek dusza zapragnie zza wschodniej granicy jeśli wybrałoby się opcję w dwie strony, gdyż kierowca szczycił się 'prywatną zażyłością' z celnikami. I tym razem nie wykazałam zainteresowania promocyjną ofertą, bo akurat paszportu nie miałam - ot, taki peszek. 

Poczyniłam za to drobne, lecz cenne (i oczywiste) spostrzeżenia, których dokonałam na podstawie obserwacji osób współpodróżujących. Mianowicie:

- jeśli jest postój, to wycieczka do WuCe to obowiązkowy punkt programu - obojętnie czy faktycznie pęcherz się tego domaga, czy też nie, 

- jeśli dopadnie cię głód to z dna plecaka należy wygrzebać domowy prowiant z kiełbachą tak by zapach rozniósł się po całym autokarze, 

- w modzie nadal są termosiki z domową herbatką ewentualnie wstrząśnięta - nie zmieszana coca-cola bryzgająca na boki przy pierwszej próbie odkręcenia zakrętki, 

- jeżeli dzwoni ci telefon to odczekujesz kilka sekund by ludzie wokół mogli usłyszeć twój mega fajowy dzwonek, następnie odbierasz i rozmawiasz maksymalnie głośno, 

- a przy odbiorze bagaży rozpychasz się łokciami prując konsekwentnie do przodu i wykłócasz się z obsługą autokaru używając powszechnego argumentu, że 'a *uj mnie to obchodzi, że moja walizka jest z samego tyłu, JA jestem pierwszy w kolejce, więc niech pan się natychmiast przekopie i mi ją wydobędzie, bo JA-TEGO-ŻĄDAM'

Heh, mówiłam już, że kocham spędzać czas podróżując publicznymi środkami transportu? Nie? No to wprost to uwielbiam.