wśród nocnej ciszy

Wesołych Świąt!

Kolędowanie przy wigilijnym stole. Wszyscy radośnie śpiewają, panuje ciepła, błoga i luźna atmosfera (wszak jesteśmy już nażarci do granic możliwości i nie mamy siły się ruszyć - dlatego błoga). Na pierwszy plan naszego rodzinnego koncertu wysuwa się ciocia, która ma dobry i mocny głos, a której akurat ta kolęda wybitnie się podoba. Tak więc ona stanowi pierwsze skrzypce, my jedynie mieszany chórek. Przychodzi pora refrenu i ciotka na pewniaka leci z tekstem tak:

I my czekamy na Ciebie, Pana

A skoro przyjdziesz na głos SZATANA

I w tym momencie zapada cisza. Taka ciężka, ciemna cisza. A co robię ja? Wybucham niekontrolowanym śmiechem, a za mną cała reszta towarzystwa i znów jest wesoło. Tylko ciocia posłała mi chmurne i pełne niewypowiedzianych gróźb spojrzenie (bo wyśmiałam jej występ!), strzeliła buraka i miała ochotę schować się pod ziemię, a w zasadzie pod świąteczny stół. :D

Taka sytuacja!