ja vs. pani 55+

Przywołałam do porządku pielęgniarkę z wieloletnim stażem pracy. Racja była po mojej stronie i musiałam w końcu zainterweniować. Jakiś czas temu temu ta sama kobieta rozwaliła mi badania, które zleciłam rano po obchodzie, a które były kluczowe dla konkretnej diagnozy i dalszego leczenia pacjenta. Wtedy albo mnie nie słuchała, albo miała chwilowe zaćmienie. Tłumaczyła się aaa bo pani doktor sama nie wiem jak to się stało. Porozmawiałam, wyjaśniłam, zostałam przeproszona, bo nie podkablowałam tego kierownikowi oddziału, sprawa została zakończona.

Dziś natomiast pani zlekceważyła moje ustalenia i postanowiła działać na własną rękę. Do pewnego czasu byłam nieświadoma. Zorientowałam się dopiero, gdy zastałam swojego pacjenta nadal oczekującego na badanie, które umówiłam grzecznościowo z zabiegowcem. Wpadłam do dyżurki pielęgniarek i poprosiłam o wyjaśnienia. Pani pewnym siebie głosem powiedziała, że dzwoniła do koleżanki z oddziału wykonującego to badanie i pacjent nie figurował na liście, więc dziś badanie się nie odbędzie. Wkurzyłam się, bo wcześniej dwa razy informowałam tę panią o tym, że zabieg jest ustalony po linii koleżeńskiej, czyli poza listą. Nawet jej to na kartce papieru napisałam by pamiętała. Wniosek był jeden - widocznie musiała mnie doszczętnie i na całej linii olać. 

Wspięłam się na wyżyny swojego zen by nie wybuchnąć, gdyż poziom mojej irytacji osiągnął poziom krytyczny. Jak na siebie byłam baaardzo kulturalna. Naprawdę. Szanuję starszych i doceniam ich wkład, serio. Ich doświadczenie jest nieocenione. Ale! W sytuacji, gdy dane zachowanie rzutuje bezpośrednio na stan moich pacjentów i się powtarza oraz na to czy obrywa mi się od przełożonych, bo nie wykonuje swoich obowiązków, czy też nie - potrafię zainterweniować. Więc się postawiłam. Wydałam polecenie służbowe. Konkretne, proste i zrozumiałe. Nie było dyskusji. Za to foch i chłodne traktowanie mnie z jej strony trwało do końca dnia. No nic. Przeżyję. Jak trzeba, to trzeba i nie ma się co cykać. Taki morał na dzisiejszy wieczór.