takie rzeczy tylko w filmach!

Ostrzegam. Post jest nierzeczywisty, lecz jednak jak najbardziej prawdziwy. Nie zabłądziliście w złych internetach, takie rzeczy dzieją się zupełnie na serio. Tuż obok nas. Niby XXI wiek, wierzyć się nie chce, a jednak...

***

Izba przyjęć. Ostry dyżur. Siedzimy z koleżanką i wyczekujemy wrażeń. Znudzone wgapiamy się w drzwi z nadzieją, że czerwoni nam coś ciekawego przywiozą. Jesteśmy psychopatostażystkami - osobnikami łaknącymi emocji i ludzkiego nieszczęścia. Marzy nam się jakaś masówka, medialna katastrofa z udziałem dreamlinera, a najlepiej dwóch, wypadek na pięćdziesiąt samochodów, no cokolwiek byleby coś się działo. Nawet zwyczajnym napitym Iksińskim z rozciętym łbem się zadowolimy - pod warunkiem, że będziemy mogły w spokoju go sobie poszyć. :P

Ileś tam minut później

ratownik: siemka dziewczyny, mam dla was niespodziankę

ja: czyli?

ratownik: oficjalnie?

ja: nom?

ratownik z szelmowskim uśmiechem szepcząc do ucha: bóle brzucha, ostre, mocne, inteeensyyywne!

ja: weź się zachowuj i przekaż mi pacjenta :D

ratownik: pani, lat 33, zorientowana auto i allo, od około dwóch godzin skarży się na napadowe bóle w dole brzucha, które z każdym kolejnym razem są agresywniejsze, bez innych odchyleń od normy oraz bez chorób towarzyszących

koleżanka: jeny, czemu takie nudy! pewnie to nawet wyrostek nie jest! idę zadzwonić po dyżurnego

ratownik zwracając się do mnie: mała zaufaj mi, zbadaj panią to nie pożałujesz - a potem do mnie tyrknij :D 

Podczas gdy pielęgniarki zajęły się panią od swojej strony, ja założyłam rękawiczki i poprosiłam o odsłonięcie brzucha. I mnie przytkało. Dosłownie. Nie wyglądało to w żadnym wypadku na coś, co kwalifikowałoby się na chirurgię. Macam sobie, dotykam, przykładam ręce jak Leopold nakazał, znów macam i rozmawiam z pacjentką. 

ja: od jak dawna boli panią brzuch?

pacjentka: nieco ponad dwie godziny

ja: a kiedy miała pani ostatnią miesiączkę?

pacjentka: słucham??? 

ja: kiedy ostatnio miała pani okres?

pacjentka: a co to ma niby ze mną wspólnego proszę pani! tu szybki rzut oka na mój identyfikator domagam się zmiany lekarza! nie pozwolę sobie by pierwsza lepsza stażystka tak ze mną rozmawiała 

ja ze stoickim spokojem: ależ oczywiście, ma pani do tego pełne prawo

tak mniej więcej wyglądała wtedy pacjentka :P

Po chwili na izbę zszedł mój opiekun. Zanim ruszył w kierunku naburmuszonej i dotkniętej do żywego pani zapytał się co mamy (bo taki ustaliliśmy sobie schemat, że najpierw badamy my i mówimy mu co podejrzewamy, potem bada on, żeby sprawdzić/potwierdzić/zaprzeczyć/dodać coś od siebie ucząc nas czegoś praktycznego). 

ja: doktorze, bo wg mnie to bhCG trzeba zrobić i ginekologa wezwać

dr: że co?

ja: bo na moje skromne oko to pani przez minione dziewięć miesięcy hodowała sobie całkiem dorodnego aliena w brzuchu, który teraz chce stamtąd prysnąć i rozpocząć życie na własny rachunek

dr: mała, pierdzielisz, że laska jest w ciąży i nie wie! :D

ja: się doktor sam przekona :D

Podszedł, odsłonił brzuch, po męsku przyłożył rękę i pomacał, po czym dyskretnie i znacząco na mnie popatrzył mówiąc pacjentce, że musi zlecić badania. Następnie zadzwonił po położnika i stanął obok mnie pod ścianą. Pacjentka zaś triumfowała - bo przecież doktor jej o okres nie zapytał, bo nie jest takim ciekawskim debilem jak ja! Doktor wie najlepiej! Doktor to w końcu facet, a w dodatku chirurg i specjalista, a nie jakaś tam zabiedzona młoda stażystka. :P To i inne komentarze leciały ściszonym głosem w naszą stronę, ale wiecie - z kobietą szalejącą od gotujących się w środku niej hormonów się nie rozmawia ;D

Za momencik na konsultację zbiegł znajomy ginekolog. Looknął na badania, looknął na panią, przystawił głowicę usg, zawołał nas, odwrócił monitor w stronę pacjentki i rzekł głosem niczym najświętsza wyrocznia:

gin: gratulacje, jeszcze dziś będzie pani miała synka :D

Mówię wam, myślałam, że babka zejdzie na zwał. Nie była w stanie wykrztusić z siebie ani jednego słowa. Szok to mało powiedziane. Trauma - tak, trauma chyba najlepiej opisuje jej stan w tamtym momencie. Hehe, na mojej twarzy malowała się dzika satysfakcja, a mój doktor uśmiechał się tylko wesoło i z niedowierzaniem kręcił głową. No bo jak można się nie zorientować przez taki szmat czasu, że jest się w ciąży? Gdy to widać na kilometr! Niech mi to ktoś wytłumaczy, bo nie ogarniam! :D